nmz napisał(a):po prostu odpuszczam, zamiast się denerwować. Tobie też to radzę na przyszłość, jego i tak nie przekonasz, a tylko się będziesz irytować.

Cytat:On sam jest kibicem Realu i Interu

matys napisał(a):Boli, prawda?

matys napisał(a):Reiss was nie wydymał? Nie przyznał się czasem, do niektórych zarzutów?

Cytat:Jeden z bardzo znanych krakowskich kardiologów opowiedział taką historię:

"Jakoś zaraz po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce, gościła na naszej klinice delegacja z bratniego wówczas ZSRR. Musiałem podejmować szefa delegacji. No i był obiad. A był wtedy taki przepis, że dopiero po trzynastej można było alkohol podawać, więc pierwszą część obiadu o suchym pysku, a później dopiero pojawiła się Czysta i tylko przed szefem delegacji, żubrówka. Upał był, więc radziecki profesor ostro wziął się za butelkę, po której zawartości w ciągu niecałej godzinki pozostało jeno wspomnienie. Jako że reszta delegacji dzielnie swemu szefowi sekundowała wódka też "wyszła". Sytuację uratował profesor anatomii (gdzie w różnych celach różne roztwory się używa), przytargując skądś pięciolitrowy baniak spirytusu. Nieco rozcieńczoną butelkę postawiono przed szefem delegacji, który również jej w chwil kilka dał radę. Nie widząc więcej niczego do zaspokojenia pragnienia, tęsknym wzrokiem patrząc na butelkę żubrówki, zapytał kardiologa:

- "Izwinitie, a jest u Was uże jeścio minerialna z bizona?"

Cytat:Wypłosz kolejny jaki się pojawił bał się tego momentu od co najmniej roku. Każdy krok jego od drzwi przypominał zaawansowane stadium pląsawicy Huntingtona, tak, że już bałem się, iż nie uda mu się dojść do krzesła. Gdy już siadł cała komisja poczuła solidne drżenia tektoniczne wprawiające w wibracje nas wszystkich. Dziekan przemówił więc do studenta:
- Niech Pan przestanie się tak trzepać.
Sekundy później dotarła odpowiedź:
- Panu Dziekanowi łatwo mówić, nigdy nie mogłem się pohamować przed trzepaniem…

Cytat:Zdawałam na studia będąc w 6 miesiącu ciąży. Dziecko od urodzenia mieszkało z nami w akademiku. Ja - medycyna, Mąż - farmacja. Chcąc - nie chcąc dziecko uczyło się mówić na terminach medyczno-farmakologicznych. Stąd mając trzy lata widząc Dąb - zamiast Dąb dziecko krzyczało:
- Patrzcie: Quercus robur!
Przyuważył to jeden pan w autobusie i przyjacielsko zagadnął:
- Ale mądry chłopczyk, pewnie zostaniesz biologiem albo lekarzem?
Na co trzyletni smród odpowiedział:

- Na pewnio nie! Nienawidzę patofizjologii!!

Cytat:Inne dziecko medyczne, wychowane w akademiku medycznym mając trzy lata poszło do przedszkola. Na pierwszych zajęciach z rysowania pada sakramentalne pytanie:
- Jakie znacie kolory?
Zgłaszający się Młody Medi odpowiada:
- Karo, Kier, Pik i Trefl…

Cytat:Kolejne, tym razem 15 letnie dziecko mające za sobą traumatyczne dzieciństwo zapewnione przez rodziców obojga lekarzy, obracające się wśród znajomych w 90-kilku procentach z tej samej branży. Obracające się w sensie, a to impreza, a to brydż, a to popijawa (oblewanie specjalizacji, doktoratu, pierwszego udanego zabiegu itp.) przychodzi ze szkoły. Zapisane zostało do klasy z językiem wykładowym angielskim oraz poszerzonym francuskim. Wraca zgnębione do granic możliwości. Płaczące od progu. Troskliwa mama przytulając dziecko pyta co się stało. Tu następują chlipiące wyjaśnienia, wg których dziecko jest najgorsze w całej klasie, na pewno nie zostanie wymarzonym przez niego dyplomatą, francuski jest "językiem gejów i zoofilii" a one tego się nauczy, będzie najgorszy i w ogóle beznadziejny. Rozumiejąca to wszystko matka pociesza dzieciątko na wszelkie sposoby, wyliczając osiągnięcia z poprzedniej szkoły i nagrody z olimpiady anglistycznej itp. Jak to nie skutkuje to usiłuje przekonać że wiele innych zawodów jest powiązanych z dyplomacją i polityką, a na stosunkach międzynarodowych perfekcyjna znajomość angielskiego na pewno wystarczy.
Udobruchane dziecko w pewnym momencie się zapala:
- Mamo, jak się okaże że jestem kompletnym debilem to mogę iść jeszcze na medycynę, prawda? (tu zgorszone spojrzenie mamy, urażonej faktem zrównania jej z debilami) No co, patrząc na Twoich znajomych to to chyba nie są trudne studia, prawda?