truered
Senior Member
Liczba postów: 483
Dołączył: Apr 2009
Reputacja: 0
|
Re: Ciekawostki
Cytat:Marek Chodakiewicz, autor książki "Po Zagładzie" powiedział o dotyczącej tych samych problemów książce "Strach" Jana Grossa, że jej wielki oddźwięk medialny jest odwrotnie proporcjonalny do wartości naukowej. Obie książki - "Strach" Jana Grossa i "Po Zagładzie" Marka Chodakiewicza ukazały się w Polsce niemal w tym samym czasie. Obie dotyczą tego samego problemu - stosunków polsko-żydowskich w powojennej Polsce. "Prawda historyczna jest zazwyczaj zbyt skomplikowana dla mediów, zbyt niejednoznaczna dla szukających prostego komunikatu. Ja pisząc +Po Zagładzie+ szukałem historycznej prawdy, Gross pisząc +Strach+ miał nieco inne cele" - powiedział Chodakiewicz podczas piątkowej promocji swojej książki w warszawskiej siedzibie IPN. Chodakiewicz przypomniał, że jesteśmy dopiero na początku badań historycznych nad wydarzeniami pierwszych lat powojennych w Polsce. Przez 50 lat polskie archiwa były zamknięte dla zachodnich historyków. Z kolei historycy komunistyczni opisywali ten okres w duchu komunistycznej propagandy. (…) "Po Zagładzie" Chodakiewicza ukazuje się w Polsce niemal w tym samym czasie co "Strach" i jest niekiedy traktowana jako polemika z książką Grossa. Tymczasem w USA książka Chodakiewicza ukazała się w 2003 roku - na trzy lata przed opublikowaniem "Strachu" Grossa. Marek Jan Chodakiewicz jest profesorem historii i dziekanem w The Institute of World Politics w Waszyngtonie. Książkę "Po Zagładzie" opublikował Instytut Pamięci Narodowej. PAP, KAI, IAR, Gazeta.pl – Kielce, 11.01.2008 r. Trybuna, 12-13.01.2008 r.
W weekendowym wydaniu Dziennika dwugłos Jana Tomasza Grossa i Marka Jana Chodkiewicza. Gross: Oburzenie przeciwko Żydom-komunistom nie bierze się z ich rzeczywistej władzy, lecz z antysemickich stereotypów. W aparacie bezpieczeństwa mogło nie być żadnych Żydów, a i tak Polacy obwiniali ich za wszystko, bo w Polsce i w całej Europie był stereotyp, że komuniści to Żydzi. Chodkiewicz: nie neguję istnienia antysemityzmu, jednak nie jest on jedynym wytłumaczeniem tego, co działo się miedzy Polskami a Żydami, w tym czasie. Według mnie czynnikiem, który zdecydował o uruchomieniu fali przemocy wobec Żydów, było załamanie się w Polsce prawa i porządku oraz społeczne przekonanie, że Żydzi współpracowali z komunistyczną władzą, którą naród traktował jako wroga. Dziennik, 12-13.01.2008 r.
„Daleko od prawdy” Rzeczpospolita. Autor artykułu Piotr Gontarczyk stwierdza, iż „tylko warsztat naukowy książki, a nie rola „terapeutyczna”, rozstrzyga o wartości „Strachu”. Jan Tomasz Gross nie badał archiwów, pominął ustalenia niewygodnych dla siebie historyków, zastosował różną miarę do oceny świadectw żydowskich i polskich. (…) Książka ukazała się w 2006 r. w Stanach Zjednoczonych i już wtedy wzbudziła wiele kontrowersji. Diagnoza zawarta w „Strachu” jest bowiem szokująca. Gross dowodzi, że antysemityzm lat 40. wynikał z faktu, że Polacy powszechnie, na różne sposoby, brali udział w mordowaniu i grabieniu Żydów w czasie wojny. Strach przed odpowiedzialnością za zbrodnie i rewindykacją żydowskiego mienia (stąd tytuł książki) stał się źródłem niechęci oraz agresji wobec uratowanych z Holokaustu i tym samym pchał Polaków do kolejnych mordów. Gross dowodzi: „musimy uznać, że istniała wówczas właśnie w Polsce niepisana umowa społeczna, która pozwalała zawiesić normę „nie zabijaj” w odniesieniu do Żydów”, a dokonywanie na nich morderstw „nie pociągało za sobą sankcji społecznej”. (…) Kwerenda dokonana przez autora książki budzi poważne wątpliwości. W bibliografii na końcu pracy Gross wymienił 11 archiwów, które miały być objęte jego badaniami naukowymi. Kłopot polega na tym, że dwa z nich, Ministerstwa Administracji Publicznej i Centralnego Komitetu Żydów w Polsce, w ogóle nie istnieją. Z pozostałych sześciu archiwów, które znajdują się w Polsce, Gross zbadał jedynie zbiory Żydowskiego Instytutu Historycznego. Treść książki wskazuje, że innych poważniejszych badań w pozostałych archiwach nigdy nie prowadził. Podobnie jest z Instytutem Pamięci Narodowej. Udało mi się ustalić, że Gross obejrzał prawdopodobnie kilka teczek w Rzeszowie, a nigdzie indziej istotnych badań raczej nie prowadził”. Rzeczpospolita, 12-13.01.2008 r.
Wina Jana Tomasza Grossa polega na tym, że pisze książki, bojkotując standard szczerości przyjęty w polskiej literaturze historycznej. Naśladuje filozofa Jeana Améry'ego: "Nie chcecie wiedzieć, do czego znowu może doprowadzić mnie i was samych wasza obojętność? Zatem powiem wam". Na czas dyskusji o "Strachu" Jana Tomasza Grossa najchętniej wyjechałabym z tego kraju. Określenie "ten kraj" jest w podobnych sytuacjach po prostu niezastąpione. Przynosi ulgę skołatanym nerwom, a jako poręczny topos - "ni to emblemat, ni to parawan, raczej chyba tarcza, którą próbujemy osłaniać słowa inne, zbyt już doprawdy powycierane" (Mieczysław Porębski) - wyposaża nas w konieczny dystans. Z nim zaś nawet najgorsze, najbardziej przewidywalne odzywki w sporze o nową książkę Grossa nie będą już tak przygnębiające, jak się z początku wydawały. Gazeta Wyborcza, 12-13.01.2008 r
Facet po prostu robi książkę,żeby wzbudzić kontrowersje. Koloryzuje lub totalnie zmienia wydarzenia. Nasz naród jest wystarczająco pogrążony w intelektualnej stagnacji,żeby go jeszcze dobijać takimi powieściami. Jak masz już czytać takie coś to sięgnij po Dana Browna - on też miał wiarygodne źródła.
We'll never die
We'll never die
We'll never die
We'll never die
We'll keep the red flags flyin' high
Cos' Man United will never die!
Mój blog:
http://www.ozinjusz.blogspot.com/
|
|
to połowa Polski