PL: West Bromwich Albion 1-2 Manchester United (14.08.2011)

[mucha]

Mecz oglądałem, będąc lekko (no może lekko to za mało powiedziane) podchmielony, więc mogłem przeoczyć sporo rzeczy. Nie da się jednak zaprzeczyć, że De Gea wpuścił piłkę, którą wpuściłby 1 na 10 bramkarzy z europejskiego topu. Padło na niego, cóż na szczęście wygraliśmy. Nie ukrywam jednak, że strasznie się wkurwiłem na niego z powodu tej straconej bramki (rzadko mi towarzyszy uczucie wkurwienia, jak przegrywamy czy gramy słabo jestem bardziej smutny niż wkurwiony). Drużyna ładnie jedzie przeciwnika w trudnym wyjazdowym meczu, a tu nagle nie wiadomo skąd bierze się 1:1 i od tego momentu zaczynamy się gubić, bo po straconej bramce zaczęliśmy grać słabiej, WBA złapało wiatr w żagle i było naprawdę blisko od tego, żebyśmy nie zgarnęli trzech punktów.

Daleki jestem od skreślania De Gei, wręcz przeciwnie, wierzę, że się ogarnie i sprawi nam jeszcze dużo radości. Ale nikt mi nie powie, że nie zasługuje na krytykę, bo w drugim z rzędu meczu puszcza bramkę, której nie ma prawa wpuścić. A najlepsze, że w obu przypadkach reaguje podobnie i rzuca się za późno. Już na samym początku nie będzie miał łatwego życia, ale mam nadzieję, że weźmie się w garść i udowodni, ze stać go na wielkie rzeczy. Musi zdać sobie sprawę, że spoczywa na nim olbrzymia odpowiedzialność. Teraz udało się wygrać, ale innym razem taki błąd może mieć poważniejsze skutki.

To nie był łatwy mecz, ale przyzwyczaiłem się, że na wyjazdach w Anglii rzadko się takie zdarzają. Zaczęliśmy bardzo dobrze, ale w drugiej połowie nasza gry wyglądała przeciętnie. Brawo dla Younga, który z miejsca staje się naszym ważnym ogniwem. Cóż, może nie było to jakieś efektowne zwycięstwo, ale sram na to, najważniejsze są trzy punkty. Ten mecz to już historia i trzeba się skupić na następnej kolejce.