Mecz w drugiej połowie pokazuje dobrą formę i to, że ten sezon przyniesie na pewno wiele wspaniałych momentów dla kibica United. Pierwsza z okazjami, ale to druga była taka, że szczęka opada i ręce same składają się do oklasków.
Chciałem pokusić się o oceny, ale w dużej mierze pokrywały by się one z tymi Michała (może ciut wyżej dla De Gei moim zdaniem, ale reszta odzwierciedla moją opinię w 100%). Dlatego dodam tylko od siebie kilka krótkich przemyśleń.
Zacznę od tyłu. De Gea widać, że się dosyć szybko uczy. Psychicznie daje radę, bo już pod presją zagrał bardzo spokojnie, z tego co naliczyłem, cztery razy. Ale trzeba poczekać jeszcze na mecz wyjazdowy, żeby to potwierdzić.
Wyżej jestem pod wielkim wrażeniem gry Jonesa. To jak wyprowadza piłkę, to jak słusznych wyborów dokonuje jest fenomenalne. Chciałbym go zobaczyć w pomocy. Młody środek obrony spisał się świetnie a o tym, że Evans z Jonesem sobie radzą dobrze niech świadczy fakt, że w trzech dotychczasowych spotkania podczas gdy przebywali oni na boisku nie straciliśmy ani jednej bramki.
Pomoc to przede wszystkim powrót do formy Andersona. Tyle ile wczoraj zaliczył odbiorów w pierwszej tylko połowie to nie pamiętam, żeby kiedyś w całym meczu tyle zrobił. W drugiej połowie skupił się jednak, jak cały Manchester, na ofensywie. Z pomocy jeszcze Young się wyróżnił, bo Cleverley i Nani przeciętnie.
A w ataku mamy ciekawą sytuację. Widząc skład pomyślałem, że Berbatov musi być zawiedziony, bo król strzelców zeszłego sezonu trzy pierwsze mecze zaczyna na ławce. Po pierwszej połowie Welbeck bardzo przeciętnie jednak to jak ożywił się po bramce jest kapitalne. Berbatov sobie chyba jeszcze posiedzi.
To chyba tyle moich i tak przydługich wywodów. Mecz bardzo dobry w naszym wykonaniu a zapominamy chyba trochę z kim graliśmy. Takie pewne zwycięstwo z Tottenhamem nawet osłabionym daje dużo powodów do optymizmu w dalszej części sezonu.
PL: Manchester United 3-0 Tottenham (22.08.2011)
