Sir Alex Ferguson

[Szymcio]

Nieprawdopodobne, że mamy trenera, który prowadzi nasz zespół dłużej, niż wielu z nas żyje. Odkąd tylko pamiętam, odkąd byłem małym dzieciakiem ściskającym w garści plakat z Beckhamem, Ferguson był na ławce. Jego obecność daje jakieś takie poczucie bezpieczeństwa. Jak każdy czasem się myli, ale przyznam, że po wygraniu jakiegokolwiek trofeum (zwłaszcza gdy wygrywamy ligę) czekam aż Ferguson wyjdzie z tunelu prowadząc swoje wojska. Kurwa, on jest wtedy młodszy o 20 lat. Jakie to cudowne uczucie, że my po zakończeniu sezonu nie musimy się martwić, czy nasz boss odejdzie, czy przyjdzie nowy... Wiadomo, że taka chwila kiedyś nadejdzie, ale oby nastąpiła jak najpóźniej. Tak jak Jose mówi, SAF jest unikatem. Nieprawdopodobnym unikatem, za którym wszyscy inteligentni piłkarze idą w ogień, a on buduje kolejne armie zdolne do wielkich czynów. Ten nasz stary dobry styl, płynność gry - w tym wszystkim widać jego rękę, czuć jego kunszt. Walą mnie statystyki, dla mnie to najlepszy trener, bo jedyny którego darzę bezgraniczną sympatią. Po raz wtóry: nie wyobrażam sobie innego człowieka na ławce trenerskiej MU.
Można by tak pisać jeszcze długo, ale po co. Wszyscy wiemy o co chodzi, kim on jest, ile dla nas zrobił. Dziękuję. Po prostu.