Gry na PC, PS, Xbox, gry sieciowe i internetowe

[panopticum]

Zacząłem grać w Wiedźmina 2. Pamiętając jak banalne były walki w jedynce, ustawiłem sobie poziom trudności na "mroczny" czy jakoś tak. Bo to świat Sapkowskiego, zginąć łatwo, a żyć nieprzyjemnie. Po dziesięciu wczytaniach gry pomyślałem sobie, że to chyba przesada, nie ma się co katować, prawda? Zmniejszyłem na trudny i jest trochę lepiej, ale i tak mnie zabili. Jakieś gnojki, które pilnują balisty ustawionej tak, żeby można było strzelać w ludzi na murach. Ale ona należy do obrony zamku! Znaczy, że to oficerowie polityczni, mający napieprzać w element wątpliwy bojowo. Ewentualnie ćwoki takie, że na murach będzie z nich więcej szkody niż pożytku, więc trzeba ich trzymać przy idiotycznie ustawionej baliście, może nawet ktoś im powiedział, że mają ważne zadanie do wykonania, żeby poczuli się ważni. I ja takich debili nie potrafię usiec, a przecież mam być najbardziej srogim rębajłą jakiego nosiła ta smutna ziemia. Dam im jeszcze ze dwie-trzy szanse żeby mnie nie zabili albo zmieniam poziom na normalny. W dupie to mam.

Z lepszych wiadomości to ukończyłem Assasin Creeda II. Podobno gra dla debili, bo używa się raptem dwóch przycisków, ale w Mario było podobnie i jest ponadczasowa. Całkiem przyjemnie się skacze po dachach i zabija, nie powiem. Ale to bardziej film przygodowy niż gra, tak się czułem za rączkę prowadzony żebym przypadkiem nie przegapił cudów jakie dla mnie przygotowano.