PL: Manchester United 3-2 Arsenal (28.02.2016)

[Silvan]

Na chwilę powrócił nam stary dobry Manchester United, aż się łezka w oku zakręciła. Ciekawe co będzie dalej z takimi zawodnikami jak Rushford, Varela, Mensah, Riley, Keane czy choćby inny Wilson itd. nawet jakby mieli stopniowo być ograniczani przez powrót kontuzjowanych zawodników to i tak duża nobilitacja i motywacja do dalszej pracy nie tylko dla nich, ale dla całej młodzieży, w końcu przy odrobinie szczęścia można zadebiutować, dostać i wykorzystać szansę!

Młodzież młodzieżą, ale jak pisał Ruuud, van Gaal fajnie ich poukładał, niesamowite, że ten zespół mógł tak funkcjonować przy tak krótkim czasie na przygotowania. Taktycznie wszystko było dograne i wykonane zadziwiająco dobrze! Obawiałem się o wynik i miałem w szafce przygotowany "pocieszacz", na wypadek gdyby nie dało się tego na trzeźwo oglądać, a tu taka miła niespodzianka. Co prawda zaczęło się trochę nieciekawie, Diabły próbowały odgryzać się Arsenalowi, ale szybkie kartki Vareli i Carricka spędzały mi trochę sen z powiek. Potem dwie szybkie bramki, dzika euforia połączona z niedowierzaniem. Spokój Rushforda przy wykańczaniu akcji bardzo mi imponuje. Może będzie się dało jakoś go wkomponować w pierwszą drużynę? Jakaś współpraca z Martialem, albo ogony żeby chociaż trochę odciążyć francuza? Luj ma o czym myśleć. Carrick dobrze dowodził grą obronną, wiadomo, że zdrowie i kondycja już nie takie jak kiedyś, ale dla mnie był takim trochę cichym bohaterem meczu. Cały klub złapał wreszcie głębszy oddech. Depay też zaczyna grać, Rashford błysnął po raz kolejny, pojawiają się nowe opcje, robi się ciekawie.