Od kiedy...?

[Serro]

Jeżeli chodzi o mnie... Cóż,miłość do Manchesteru narodziła się jak za dotknięciem,czarodziejskiej różdżki którą okazała się, czerwona koszulka z diabełkiem na sercu i nazwiskiem Beckhama na plecach. A dostałem ją w trakcie el. Do Mś 02' w Korei i Japoni, gdzie fantastyczna gra Polaków,porywała nasz naród w stan,fanatycznej ekstazy, i choć marzyłem o trykocie Olisadebe zaczołem,bliżej przyglądać się, graczowi z którego nazwiskiem na plecach biegałem (w wolnych terminach między meczami kadry) na boisku. Nie było to trudno, gdyż jako młody chłopak "uraczyłem" się czytaniem Bravo Sport itp. Gdzie większość informacji było przepełnionych Davidem. Potem prszyszły mecze Anglii z Grecją i wolny Beckhama w 90 minucie dający Angliką awans, z tym momentem stałem się jego wielkim fanem. Razem z miłością do Beckhama narastała miłość do United. Pamiętam mecz w LM z B.Leverkusen gdzie odpadliśmy w 1/2-Płakałem. Wcześniej 3-4 z Realem. Byłem załamany większość kolegów za "Królewskimi", ale miłość do tego klubu coraz bardziej narastała, przyszły gorsze czasy. Tu Porto poskromiło nas w 1/8, tu Chelsea odbierała kolejne tytuły,jednak ja wiedziałem że nasze lata jeszcze nadejdą,pocieszeałem się oglądając Finał z 99'. Czy takie mecze jak z Asenalem w lidze na Highbury(czy jak to się tam piszę) wygrane 2-4! lata mijały i wkońcu,mistrzostwa i to trzy z rzędu! i przede wszystkim LM. Oglądałem ją wsród prawie samych kibiców Chelsea,nie jakiś zagorzałych poprostu 3-mali za nich kciuki i pamiętam karny gdy podchoidzł Terry. łzy w oczach że tyle lat czekania na marne, 2 minuty pózniej,popłyneły juz tylko łzy szczęścia, a ja zrozumiałem po latach oglądania,czytania histori,poznawania zwodników,rozklejania plakatów,łez szczęścia i porażki że kibicem,Manchesteru United może zostać osoba wybrana, cieszę się że nią jestem.