Piłka ręczna

[Michelle]

Tak. W pierwszym meczu zabrakło nam trochę szczęścia. Ostatnie sekundy, Polacy przy piłce, podanie do Karola Bieleckiego, strzał, obrona Gentzela i 22-22 ze Szwecją. Niestety słaby mecz w wykonaniu Mariusza Jurasika, który w decydujących momentach nie zdołał wpisać się na listę strzelców, marnował nawet w sytuacje sam na sam. Ale to można mu wybaczyć, kontuzja lewej ręki(zerwane wiązadła), którą przecież rzuca. Aczkolwiek on sam powiedział, że zawiódł na całej linii i bardzo przeprasza kibiców i kolegów z drużyny. Za to chyba mecz życia rozegrał starszy z braci Jureckich, Bartek. To co chłopak wyprawiał na kole to szok po prostu. Zresztą 9 bramek na 10 rzutów mówi samo za siebie. W pierwszej połowie Bielecki kompletnie nie istniał, ale za to w drugiej części zdobył 6 bramek. Pochwała oczywiście też dla bramkarzy - i szwedzkich i naszych, Sławka Szmala i (co mnie oczywiście bardzo cieszy ) Marcina "Ury Ury Wichury" Wicharego.
Spotkanie z Islandią? Wspaniała gra, wspaniały wynik i - można już było spokojnie powiedzieć - awans do IO. Mecz z Argentyną był tylko formalnością. Powiem tak: jeżeli tak zagramy na igrzyskach to medal mamy na bank. Ponownie Sławek Szmal dawał popis w bramce, z przodu wspaniałe zawody rozgrywał Grzesiek Tkaczyk (btw. nie mogę sie przyzwyczaić do tych jego krótkich włosów ). Odradzać zaczął się Jurasik, a bramki Karola Bieleckiego niesamowite po prostu.
No i niedziela i Latynosi. Ten mecz nie był do wygrania na boisku, ale w głowach. W spotkaniu na MŚ było (jak dobrze pamiętam) 29:15. Trzeba przyznać, że zaczęło sie nerwowo - Argentyna pokazywała poziom, albo raczej Polacy nie pokazywali swoich całych umiejętności. W 11 minucie pojawił się nawet wynik 4:4, ale nie na długo i dalej Polska prowadziła dwoma, trzema bramkami. Kłopotów nie sprawiali nam tyle Argentyńczycy co jeden z nich, Eric Gull, który pokazał, że nie jest przypadkiem, że gra w wielkiej Barcelonie. Od 55 minuty czekałam już tylko na końcowy gwizdek i pisałam sms z gratulacjami i podziękowaniami. Szczerze powiedziawszy jak zobaczyłam tą radość, to szaleństwo, chłopaków biegających, krzyczących, obejmujących się i zrozumiałam, że pierwszy raz od 28 lat szczypiorniści jada na IO to aż mi sie łezka w oku zakręciła.
Atmosfera w Hali Stulecia nieprawdopodobna. Szkoda, że nie mogłam tam być. Owszem w piątek jak grali pierwszy mecz byłam we Wrocławiu, ale przy okazji powrotu z zielonej szkoły. Nie chcieli mnie zostawić
Po tym wszystkim powiem tylko jedno: Pekin jest NASZ!
No i mam nadzieję, że na igrzyska pojadą płockie chłopaki - Marcin Wichary i Rafał Kuptel, z których tylko ten pierwszy załapał się do turniejowej "czternastki". Ale wierzę, że do bilety z napisem "Pekin" dostaną obaj. I obaj wrócą do Płocka z medalami na szyi.

(Ale się rozpisałam... :? )