Kris1908 napisał(a):Po zakończeniu działalności bądź rozpadzie zespołu jego członkowie nadal czerpią zyski z dzieł wcześniej wydanych.
Wiem. Ale załóżmy, że kupuję sobie Physical Graffiti, płytę Led Zeppelin. Wytwórnia już nie istnieje, jej szef nie żyje, więc albo ta część zysków trafia do rodziny, albo do innych wysoko postawionych, być może do założycieli, czyli samego zespołu. Część moich pieniędzy trafi do Roberta Planta, który w tym momencie tworzy sobie folk i country. Prawdę mówiąc, mam wątpliwości, by kiedykolwiek jeszcze nagrał coś w moim guście. Kolejna część moich pieniędzy trafi do Jimmy'ego Page'a, który coś tam przebąkuje o nagraniu płyty, ale na razie zajmuje się swoją stroną internetową, przy okazji remasterując swoje stare (ale już wydane) nagrania i sprzedając ich wersję z autografami za 200 funtów. Trzeci członek zespołu, John Bonham, nie żyje. Pieniądze trafiają więc do rodziny. Oni pewnie te pieniądze rozdysponują trochę lepiej, ale dalej tego, na co oczekuję - kolejnej porcji dobrej muzyki - nie otrzymam. Zostaje więc John Paul Jones. On jedyny nagrywa w tej chwili coś w moim guście, grając w Them Crooked Vultures z Grohlem i Hommem. W najlepszym wypadku 25% moich pieniędzy za płytę trafi do kogoś, kogo nową płytę mogę kupić teraz. Niby szacunek oddam wszystkim, ale np. Plant nie chce mieć nic wspólnego z Led Zeppelin, a Page'owi nie bardzo widzi się wydawanie materiałów koncertowych mimo, że ma ich całkiem sporo i generalnie, ja ich szanuję, a oni moimi potrzebami się nie przejmują i mają mnie gdzieś. Jeden Jones, który robi coś sensownego, to za mało. Czy z punktu widzenia moralności traktujemy to identycznie jak w przypadku aktualnie tworzącego wykonawcy?
