Siatkówka

[vtg87]

Dla mnie siatkówka to część życia... tak jak piłka nożna. Bardzo długo nie mieliśmy w Gdańsku siatkówki mężczyzn (ok. 30 lat) i było tylko LSK/I ligia kobiet. Próbowałam w sumie na to chodzić, ale nie wciągnęło mnie ani trochę. Gedania to niestety totalna klepanina moim zdaniem i nie byłam w stanie wysiedzieć na tych meczach - nie budziły we mnie emocji.

Swego czasu powstały dwa półamatorskie kluby męskie no i tam zaczęłam uczęszczać, mimo że to tylko II liga... Ale chciałam jakoś też dać coś z siebie, tyle że tam nie było wcale nikogo, kto by dopingował, ba, choćby klaskał. Tak jakoś z przyjaciółkami reagowałyśmy tylko na prośby zawodników i klaskałyśmy również, a z czasem i ludzie zaczęli. niestety ten klub miał ogromne problemy finansowe, bo "szycha" zgarniała całą kasę, a chłopaki nie dostawali pensji. Po dwóch sezonach wegetacji - aczkolwiek choć grali za darmo, to docierali ambitnie do play-offów - przyszedł pan Wierzbicki (ten od Trefla, który ma również udziały w koszykówce sopockiej) i postanowił stworzyć ekipę siatkarzy. Awansowali oni sezon temu do 1 ligi, a ja zakochałam się już zupełnie w klubowej siatkówce i nie wyobrażam sobie bez niej życia. Teraz sa liderem tabeli i mam nadzieję, że tak zostanie, a w październiku będziemy w PLS... Chyba znów bym się popłakała z radości Tam, w każdym razie, tworzę Klub Kibica Trefla Gdańsk - tzn. tworzę to dziwne słowo, bo wyszło, że po prostu jestem przedstawicielką... Organizuję szaliki itp. Jest bardzo fajnie. Po prostu kocham to uczucie, gdy idę na mecz, gdy każdy dzień "meczowy" odkąd otwieram rano oczy jest wyjątkowy, niepowtarzalny. Małe poddenerwowanie jak to będzie. Leczenie gardła po dopingu. Zrywanie się z zajęć na mecze pucharowe. Światła hali, takie niepowtarzalne, których barwę bym rozpoznała na drugim końcu świata. Muzyka do treningu - zawsze ta sama, ale nigdy nie nudna. Uśmiechy zawodników po wygranym spotkaniu. Gorące brawa za doping dla Klubu Kibica.

To jest coś fantastycznego. kto nigdy tego nie próbował, kto nie ma pasji, ten będzie mnie miał za wariatkę Może słusznie ;-) Ale ja to kocham - oglądać mecz w TV a przeżywać mecz na żywo to dwie różne sprawy jak dla mnie. Magia hali działa, magia tych ludzi, którzy są obok i z którymi dzieli się swoja pasję (i nie wychodzi się na jednostkowego debila ). Gdyby ktoś chciał nas zobaczyć --> <a class="postlink" href="http://kktrefl.redlog.pl">http://kktrefl.redlog.pl</a> Zapraszam serdecznie

Kadrze, rzecz jasna, również kibicuję. Tylko szkoda, że panom coś się pozmieniało w głowach po jednym sukcesie. Mam wrażenie, że nie mogą się zmobilizować do walki i że sądzą, iż wygrają mecz na stojąco. Żałuję tylko, że nikt z mojego Trefla nie jest w kadrze - emocje byłyby większe, kiedy ogląda się "swojego". Ale mam nadzieję, że w końcu ktoś do kadry trafi.

No i wyjątkiem jest siatkówka kobiet, ale reprezentacyjna. Prezentują bardzo fajny poziom - coraz mocniejsze ataki i zagrywki. Gra jest bardziej agresywna - coraz rzadziej nudna. Jedyne wydanie siatkówki kobiecej, które zwykłam oglądać i któremu zwykłam kibicować

Znów się "wyesejowałam"