Mówcie co chcecie, ale jak dla mnie mamy jedną z najmocniejszych kadr w Europie i choć brakuje w niej wielkich nazwisk to tworzymy bardzo silny kolektyw i kilka ostatnich meczów jedynie przekonało mnie w tej myśli.
Zacznijmy od środka pomocy. Dwóch cofniętych rozgrywających - Carrick i Scholes. Carrick odkąd zagościł na dobre w pierwszej jedenastce prezentuje dobrą, optymalną formę. To samo tyczy się Scholesa. Zapomnijmy przez chwilę, w jakim jest wieku. On dzisiaj rozegrał 90 minut w cholernie ciężkich warunkach, gdzie mecz z Liverpolem toczył się w szybkim tempie, trzeba było dużo biegać. Mnie to nie obchodzi, że ma te 37 lat, liczę, że podobnie jak Giggs przedłuży umowę o kolejny rok, bo po prostu nie widzę powodu, żeby nie miało tak się stać. Giggs to oczywiście nieco inny typ zawodnika od wymienionej dwójki, ale jako środkowy pomocnik również prezentuje się bardzo dobrze. Gra zdecydowanie bardziej ofensywnie niż Scholes, energiczniej, szuka gry z klepki. Kolejny Cleverley - czekam na jego powrót, choć nie podpalam się, bo możemy się rozczarować. Ale skalę jego talentu każdy zna. Wiemy, że stać go na wiele. Jakim jest typem środkowego pomocnika? Ja go widzę jako mieszankę obecnego Scholesa i Giggsa. Co dalej? Jones. Troszkę zapomniany ze względu na problemy z kontuzją, ale jako box to box notował przecież kapitalne mecze. Uważam, że trzeba go rozwijać właśnie w tym kierunku. W obwodzie mamy jeszcze Andersona, który może nie rozwinął się tak jak tego oczekiwaliśmy, ale w dalszym ciągu potrafi zagrać świetny mecz. Dalej Fletcher. Wielka niewiadoma, ale miejmy nadzieję, że jeszcze wróci do gry i wróci do swojej wielkiej dyspozycji, którą raczył nas bodajże w sezonie 2008/09. No i młody Pogba, którego potencjał wszyscy widzieliśmy w meczu ze Stoke.
Środek pomocy, który do niedawna wydawał się być naszą najgorszą formacją, mamy teraz obsadzony chyba najlepiej ze wszystkich formacji. Jasne, dla piłkarza o charakterystyce takiego Modricia na pewno znalazłoby się miejsce, ale i tak mamy bogactwo na tej pozycji. Co bardzo mnie cieszy, wszystko jest bardzo zrównoważone. Zarówno wiek - dwaj weterani, bliski temu Carrick plus młodzi Clev, Jones, Ando i Pogba - oraz styl gry. O co chodzi z tym stylem gry? Mniej więcej opisałem wyżej. Ci, którzy grają w FMa doskonale wiedzą, że istnieje kilka rodzajów środkowych pomocników. I u nas jest to rozłożone naprawdę rozsądnie. Dzięki temu możemy dostosować typ naszych graczy do potrzeb i wymogów, jakie stawia przeciwnik.
O środku pomocy było najwięcej, bo jest to pozycja najważniejsza, o której można pisać naprawdę szczegółowo. Resztę postaram się przedstawić krócej. Zacznę może od początku, czyli od bramki. Dwóch naprawdę solidnych na tej pozycji graczy, w tym jeden materiał na gwiazdę - de Gea. Gra chłopaka kosztowała mnie sporo nerwów w tym sezonie, ale nie da się ukryć, że pod względem umiejętności czystobramkarskich wygląda świetnie. Gorzej jest z mentalnością, z pewnością siebie oraz warunkami fizycznymi. Ale na szczęście tych elementów dużo łatwiej jest się nauczyć niż samych umiejętności. Jest jeszcze młody, na wszystko przyjdzie czas. Też kiedyś byłem chudzielcem, a teraz ledwo mieszczę się w spodnie sprzed roku. Nabrać masy to nie jest problem. A jeśli to poprawi, to pojawi się i poprawa mentalności. Oprócz tego mamy Lindegaarda, który jak dotąd nas nie zawiódł. Wierzę w to, że Ferguson będzie wiedział jak dysponować siłami na tej pozycji, abyśmy nigdy nie mieli problemów z obsadą bramki.
Obrona. Jeśli chodzi o środek to mamy Vidicia, Ferdinanda, Evansa i Smallinga. Czwórka naprawdę świetnych obrońców, która u szczytu formy należy moim zdaniem do czołówki. Jedynie na bokach obrony nasza sytuacja nie wygląda tak dobrze. Podstawowych bocznych obrońców mamy bardzo dobrych. Z jednej strony Rafael - piłkarz, który udowodnił, że potrafi grać bez kompleksów w meczach na najwyższym poziomie. Przykłady to dwa ostatnie mecze z Chelsea i Liverpoolem, w których zaprezentował się bardzo dobrze. No i Evra, ostatnio w nie najwyższej formie, ale dla mnie to wciąż czołowy lewy obrońca w Europie. Gorzej jest ze zmiennikami. Jest niby Fabio, który nie jest dużo gorszy od swojego brata bliźniaka, ale kontuzje dają mu się we znaki i coraz częściej mam wrażenie, że nie są one dziełem przypadku. Poza tym pozostają jeszcze Fryers czy Michael Keane, ale to jest wielka niewiadoma, choć życzę im sukcesu w United. Wiadomo tez, że na boki możemy przesuwać Jonesa czy Smallinga. Nie jest to jakimś wielkim wykroczeniem, bo obaj pokazywali, że potrafią zagrać naprawdę dobrze. W dzisiejszym futbolu wszechstronność to podstawa i nie widzę niczego złego w tym, aby od czasu do czasu niektórzy gracze występowali na swoich nienaturalnych pozycjach.
Dalej mamy skrzydła. Do niedawna pozycja, na którą wręcz domagano się wzmocnień. Mamy będącego w kapitalnej formie Valencię, który mimo swojej schematyczności jest w stanie grać na najwyższym światowym poziomie. W chwili obecnej jest chyba jednym z najlepszych bocznych pomocników w Europie. Dalej jest Nani, czyli piłkarz z olbrzymim potencjałem, który w niedługim czasie powinien stać się kluczowym graczem naszego zespołu. Dalej mamy Ashleya Younga, który będąc jeszcze graczem Aston Villi, był jednym z najbardziej pożądanych graczy na Wyspach. Fakt, ostatnio prezentuje się przeciętnie, ale nie mam wątpliwości, że stać go na bardzo wiele. No i zostaje nasz cichy Park. Pewnego poziomu nigdy nie przeskoczy, ale tacy gracze też są potrzebni. Zawodnik od zadań specjalnych, specjalista od gry w defensywie, ale i w ataku potrafi swoje zrobić. Zawodnik co najwyżej niezły, dlatego też w hierarchii jest dopiero czwartym bocznym pomocnikiem. Nie wiem jak tam wygląda sytuacja w rezerwach, ale wygląda na to, że najbliżej do pójścia w ślady Cleverleya czy Welbecka ma Larnell Cole. Tak więc skrzydła prezentują się u nas bardzo solidnie. Pierwsza trójka, którą wymieniłem u szczytu formy potrafi grać na fantastycznym poziomie.
Zostaje atak. Dzięki wejściu Welbecka do składu, zwiększyło się bogactwo na tej pozycji. Mamy czterech świetnych napadziorów i podobnie jak w przypadku środka pola każdy z nich prezentuje różny styl gry. Rooney to wiadomo, absolutnie kluczowa postać tego zespołu, zawodnik, na którym opieramy i będziemy opierać nasz skład. Welbeck to jeszcze zagadka, ale już dziś wygląda kapitalnie. Pisałem w innym temacie, że widzę w nim potencjalnie jednego z czołowych napastników Premier League. Piłkarz, który posiada niemal wszystkie atuty - szybkość, siła (co pokazywał dzisiaj w starciu ze Skrtelem czy Aggerem), finezja, dobry wzrost. Jeśli ominą go kontuzje, jesli w dalszym ciągu będzie się tak dobrze rozwijał to aż strach pomyśleć, co za przekozak z niego wyrośnie. Dalej Chicharito, czyli nasz egzekutor. Niemal wszystkie bramki w obrębie pola bramkowego. Czy to dupą, ramieniem czy uchem. Bez różnicy, w jaki sposób strzela bramki, ale wazne, że to robi. Są takie sytuacje, gdzie aż się prosi o takiego gracza na boisku vide ostatni mecz z Chelsea, gdzie wszedł i wykonał swoją robotę. I zostaje Berbatow, który swojej klasy udowadniać nie musi. Niestety na dzień dzisiejszy nie bardzo pasuje do naszej koncepcji gry, ale wszyscy wiemy, na co go stać. Obdarzony wielką kreatywnością, dobrymi warunkami fizycznymi. Jak widać, nasz atak ma wszystko, czego trzeba. Nie ma powodów do narzekań, w zależności od sytuacji na boisku każdy z napastników może wnieść dużo do gry zespołu.
Podsumowując, kadra wygląda według mnie naprawdę znakomicie. Żadna rewolucja nie wchodzi w grę, może jakieś kosmetyczne poprawki, bo szkielet prezentuje się imponująco. Pisząc to, skupiałem się przede wszystkim na aspektach czystopiłkarskich, ale nie zapominajmy, jak ważną rolę w futbolu pełni charakter drużyny, atmosfera. Jak w każdej pracy. Widzimy zdjęcia z treningów, gdzie każdy z naszych graczy wygląda po prostu jak szczęśliwy człowiek. Sam miałem kiedyś taką sytuację, grając w młodszych kategoriach wiekowych, gdzie cały dzień wyczekiwało się na treningi, to był po prostu element życia. To wszystko przekładało się na świetne wyniki. I wierzę, że tak jest też u nas. Jesteśmy jedną wielką rodziną, widzielismy filmiki, które kręcił Rio podczas przedsezonowych przygotowań. Człowiek aż sam się uśmiechał patrząc, co tam się działo. Kluczem do sukcesu jest połączenie wszystkich czynników. Po pierwsze umiejętności w składzie, które niewątpliwie mamy, a po drugie atmosfera w zespole oraz zarządzanie tym zespołem - wymiany pokoleniowe, przystosowywanie się do nowoczesnego futbolu. Na szczęście nad wszystkim patronuje sir Alex Ferguson i wiem, że dopóki ten człowiek będzie głową tej rodziny, to żadna krzywda nam nie grozi. Dziękuję za uwagę
United - sezon 2011/2012
