PL: Newcastle United 0-4 Manchester United (05.04.2014)

[Foster]

W tym spotkaniu widzieliśmy trzy oblicza United tak naprawdę. Do momentu strzelenia bramki graliśmy bardzo słabo, nie tworzyliśmy praktycznie żadnego zagrożenia pod bramką gospodarzy, a w dodatku nie potrafiliśmy dłużej utrzymać się przy piłce. Po strzeleniu bramki przejęliśmy inicjatywę, zaczęliśmy dyktować warunki i wyglądało to naprawdę dobrze. Natomiast po zmianie Fellainiego nasza gra wyglądała kapitalnie. Piłeczka chodziła jak po sznurku, wymienność pozycji, dużo dobre fantazji - po prostu pięknie.

To spotkanie po raz kolejny pokazało, że nie możemy grać ustawieniem na dwóch napastników. Rooney jako cofnięty, nigdy nie da nam tyle dobrego co daje Mata czy Kagawa. Po prostu to nie jest ten styl. Jego miejsce jest w ataku - tam jest najgroźniejszy i tam powinien grać cały czas. Japończyk i Hiszpan, w przeciwieństwie do Rooneya i van Persiego ciągle szukają się na boisku. Ich kreatywność, szybkość myślenia, ruchliwość jest tym czego nam tak bardzo brakowało. Mata i Kagawa w końcu mogą grać tak lubią i potrafią najlepiej. Z każdym meczem w tym zestawieniu widać u nich większą pewność siebie i jeszcze lepsze zrozumienie. Kagawa zaczyna przypominać tego zawodnika, który trząsł całą Bundesligą.

Na wyróżnienie zasługuje Fletcher - naprawdę jestem pod wrażeniem. Cały czas w ruchu, szukał gry, szukał piłki. Takich ludzi potrzebujemy w środku pola. Gdybym nie wiedział przez co przeszedł, to oglądając go teraz w akcji w życiu bym nie uwierzył. Oczywiście, jeszcze jest sporo do poprawy, wiele musi nadrobić, jednak widać ciągły progres. Z kolei Fellaini był dramatyczny. Belg przegrywał nawet pojedynki główkowe... widać, że coś się zepsuło i czas chyba odstawić Afro od pierwszego składu. Mam nadzieję, że stoperzy i Rafael wykurują się na środę, bo nie chcę oglądać Fellainiego w starciu z Bayernem.

Na słowa uznania po raz kolejny zasługuje Hernandez. Mając za plecami takich kreatorów jak Mata, Kagawa czy Januzaj, jego ruchliwość sieje jeszcze większy popłoch wśród obrońców niż zazwyczaj. Chicharito świetnie odnalazł się w tym zestawieniu i po raz kolejny pokazał, że jest naprawdę dobrym napastnikiem, a nie tylko znakomitym jokerem.

Nie można nie pochwalić Lindegaarda, który znakomicie zastąpił odpoczywającego Davida. Duńczyk robił to co do niego należało i widząc taką grę rezerwowego GK, jestem spokojny o sytuację w bramce. Na małą pochwałę zasłużył także Nani, który dał naprawdę przyzwoitą zmianę. Podobnie jak na początku sezonu, Portugalczyk grał mądrze i nie wdawał się w niepotrzebne dryblingi. Mimo iż był to jego pierwszy mecz po długiej przerwie i że tak naprawdę nie zaprezentował nic nadzwyczajnego, wyglądał o niebo lepiej niż fatalny Young czy schematyczny Valencia. Ja ciągle w niego wierzę i liczę, że w końcówce sezonu jeszcze niejednokrotnie zobaczymy go na boisku.

Na koniec słówko na temat ustawienia jakim graliśmy w końcówce spotkania. Było to bardzo ofensywne zestawienie, jednak wyglądało naprawdę znakomicie. W meczach o najwyższą stawkę takie ustawienie nie ma racji bytu, gdyż w środku byłaby zbyt duża dziura, jednak w meczu ze słabszymi przeciwnikami, w których przez cały mecz mamy prowadzić grę byłoby jak znalazł. Chciałbym kiedyś zobaczyć takie coś w przeciągu 90 minut.

Nie wyobrażam sobie byśmy powrócili do gry dwoma napastnikami. To będzie głupota w najczystszej postaci, grzech ciężki.