PL: Manchester United 3-2 Arsenal (28.02.2016)

[allfanmu]

Ta pasja, którą wczoraj widzieliśmy była wspaniała do oglądania. Taktycznie było co najmniej bardzo dobrze, Luj odrobił pracę domową z Emirates. Teraz była taktyka i jakie wykonanie. Rashford wejście mocniejsze niż Macheda czy nawet Martial. Co jak co, ale pod rządami van Gaala skrajne emocje to chyba coś oczywistego. Czemu nie może być tak zawsze? Również mam obawy gdzie Ci młodzi chłopcy skończą jak wrócą kontuzjowani piłkarze, ale obecnie cieszmy się chwilą, bo nie myślałem, że już kiedykolwiek wrócimy do takiej ilości wychowanków nie tyle w kadrze co w pierwszym składzie. Szpital w Manchesterze jako placówka pożytku publicznego przysłużył się do tego, ale z takich historii tworzą się legendy. No dobra, zapędziłem się.

Wszystko zostało powiedziane, ale to co mnie chyba najbardziej urzekło to przede wszystkim TA reakcja Luisa. Gość przez półtora roku siedzi na tej ławce, smutno patrzy na poczynania podopiecznych, czasami podniesie cztery litery z krzesełka po bramce. A tutaj w końcu widać było pasję, że mu zależy na tym co się dzieje na boisku i jakby oczywiście zabawnie to nie wyglądało, to nagle ten co najmniej niesympatyczny starszy pan zyskuje w moich oczach jakieś pozytywne uczucia. Oczywiście nie zmieni to, że nadal na konferencjach jest co najmniej chamski, jego tłumaczenia są co najmniej pokrętne, ale teraz przynajmniej wiemy, że żyje.