Sir Alex Ferguson

[Futbolowa]

Co do osoby sir Alexa Fergusona...
Cóż... W pierwszej kolejności nie potrafię wyobrazić sobie sytuacji, kiedy mogłoby Go zabraknąć na Old Trafford. Przez te 11 lat mojego zainteresowania United On po prostu zawsze był. Fakt, zdarzały się momenty, kiedy wątpiłam w to, że jeszcze ma jakiś pomysł na tę drużynę, ale On udowadniał, że obawy takie są bezpodstawne.
Ferguson w jednym zespole potrafi pomieszać ze sobą fantazję młodości i rutynę. Opiera się na sprawdzonych, znakomitych piłkarzach, jednocześnie co jakiś czas sprowadzając do klubu jakiś młody talent. W jego polityce podoba mi się to, że nie ściąga do Manchesteru wielkich gwiazd (a jak już to są to jednostkowe przypadki), to dopiero pod Jego skrzydłami rodzą się gwiazdy. Za Jego opieranie się na wychowankach należą się wielkie brawa – inni wolą sprowadzić Ballacka, Szewczenkę, Figo. On może mieć satysfakcję, że wykreował rewelacyjnego Beckhama, zawsze perfekcyjnego Neville’a, wspaniałego Giggs’a, niezastąpionego Scholes’a. Gdy kiedyś odejdzie na zasłużoną emeryturę, będzie mógł z czystym sumieniem powiedzieć, że spełnił się jako szkoleniowiec.
Mało kto może poszczycić się takimi osiągnięciami, takimi wychowankami i takim autorytetem, jak Ferguson.