Szymcio Wieszcz ; -)
Na murawę Old Trafford, 10 maja,
Wyjdzie Man United co lękiem napawa.
Przeciwko niemu staje, rywal zza miedzy,
City, team kupiony przez ludzi bez piłkarskiej wiedzy.
Przez Arabów z firmy Abu Dabu
Co zamiast szkockiej whisky wolą bułę z kebabu.
Co kupują piłkarzy, w Fifie najlepszych,
Myśląc że tą paką wszystkich MC rozpieprzy.
Bardzo jednak żałujemy, że im się to nie udaje,
Na 8. miejscu bowiem są niebieskie mazgaje.
Cała Abu Dabia, po prostu w to nie wierzy,
Robinho miał wymiatać, a marudzi lub leży.
Strzela gole, owszem, ale ze słabeuszami,
Co mają budżet taki, jak MC pod butami.
„Sprowadzimy Ronaldo! I Benzemę! I Kakę!”
A kupują jedną, drugą, trzecią – przyznajmy – pokrakę.
Drużyny się nie buduje, tylko kasą i brakiem ogłady,
Z United nie mają nawet po co zaczynać boiskowej zwady.
Najlepsza drużyna świata, ostatnio wymiata.
W Anglii czy Europie – z United nie pogadasz.
Obrona jak marzenie, każdy o takiej śni,
Edwin Van der Sar, jak to dumnie brzmi!
Dalej mamy Johna, co mimo iż jest „drewniany”,
Potrafi strzelić Arsenalowi. A co kolejno mamy?
Ferdinanda z Vidicem – stoperów jak ta lala,
Widząc ich każdy napastnik, ze strachu się spala.
Na lewej stronie Evra, szybki jak rakieta,
Przy nim Theo Walcott nie wie co to podnieta.
W pomocy stawiam na Fletcha, Andersona i Carricka,
Ze skillsów tejże trójki, często coś wynika.
Darren może biegać, przez dzień i noc całą,
Predator robi cuda, pędząc przy nodze z gałą,
Michael zaś to geniusz, o wielkiej mądrości,
Choć gdy zajdzie trzeba, umie rachować kości.
W ataku na prawej, winien zagrać Cristiano,
Nazywany przez niektórych „Krystyną kochaną”.
Co on czasem wyprawia, to się nie mieści w głowie,
Gdy mknie z piłeczką czuję na plecach mrowie.
Na środku nieco cofniętego, widzę Berbatowa,
Chłop to bardzo leniwy, ale wielka jest jego głowa.
Nie żebym się śmiał, z jego fizjonomii,
Ale ma w niej wszystkie podstawy piłkarskiej ekonomii.
Podanie górą, dołem, fałszem czy też z czuba,
Te crossy, to jego specjalność oraz ogromna chluba.
Na lewej flance Rooney, człowiek niesamowity,
Zachowuje się jak góral, co łyknął okowity.
Niezniszczalny, niezwykły, bardzo waleczny,
W przeciwieństwie do innych – nigdy nie jest stateczny.
Zawsze gotów do wyzwań, zawsze agresywny,
Ponoć już od małego, był taki wyrywny.
Co tu zatem gadać, mamy silną drużynę,
Ale jutro trzeba się wspiąć na wyżynę.
Bo City nie odpuści, bo City chce nas upokorzyć,
Jak rok temu, gdyśmy musieli się przed nimi ukorzyć.
0:1 na wyjeździe, 1:2 u siebie,
Bobby Charlton zapłakany, United na glebie...
W tym sezonie jest inaczej, już raz wygraliśmy,
Bo golu R10, City zmiażdżyliśmy.
Powinno być przynajmniej kilka do zera,
Niestety się nie udało, aż wściekłość we mnie wzbiera.
Jutro jednak musimy pokazać co potrafimy,
Że wszystkich pobijemy, że się nie boimy!
Że nam się należy mistrzostwo kraju,
Bo porażki z LFC były marami na chaju...
Wielkie derby! Wielkie wydarzenie!
Dwa Manchestery na jednej arenie!
Czy będzie antyfutbol, czy będą czary-mary?
Wiem jedno: Serca zemsty wołają, a zemsta ofiary.
Aha, no i nie bierzcie tego wierszyka, jako czegoś, co pisałem absolutnie na poważnie i nad czym pracowałem trzy tygodnie
To tylko mała odskocznia od moich zwykłych, szarych komentarzy
PL: Manchester United 2-0 Manchester City (10.05.2009)
