CL: FC Barcelona 2-0 Manchester United (27.05.2009)

[Breakthru]

A ja się jednak nie zgodzę truered. Styl jest ważny. I nie chodzi mi tu o statystyki podań, dryblingi, jakieśtam rozgrzebywanie nieodgwizdanych fauli, czy inne pierdoły.

Chodzi mi o walkę do końca, bez względu na wszystko. O coś co było w LM 99, o 2-0 w półfinale i jednak awans do finału, o 90 przeciętnych minut w finale i rzucenie wszystkiego na atak w końcówce. Gdyby Solskier nie wbił tego gola na 2-1 Bayernowi, nadal wspominałbym tamtą drogę po puchar za najlepszą. Bo gryźli trawę do końca, bo Shmeichel pobiegł do tego cholernego rożnego. O to, że rok temu w finale kiedy przyszło do karnych nasi czuli wygraną, a Chelsea przed strzałami przegrała z nami psychicznie. O jaja mi chodzi. Rok temu i w 99, gdyby przegrali nadal uważałbym ich za bohaterów. Tu tej magii zabrakło.

No ale nie mam zamiaru nikogo z tego powodu słownie linczować. To jest piłka, nie da się wiecznie wygrywać i hańba temu, który by się po tym finale odwrócił od MU. No ale niedosyt chyba mogę czuć.

A najbardziej cholera, szkoda mi Rooneya, bo przez te dwa lata harował za 5, nie becząc, że nie dane mu jest stać na szpicy i kasować bramki, nie kwękając, że musi biegać od jednej linii końcowej do drugiej. On ma tego ducha ludzi takich jak Keane czy Cantona.