Kwas napisał(a):Może nie do końca trafnym, bo praca jaką wykonał O'Shea ograniczyła się do...niczego.
Kto na tej pozycji musiał zagrać. Można było spróbować Gibsona, jednak nie wiadomo jak by sobie poradził jako DM. John źle nie zagrał, jego rola ograniczała się do tego co mówił Michał przed meczem. Gdy przejmował piłkę, bądź dostawał ją od obrońców dogrywał ją do najbliższego partnera.
Kwas napisał(a):Tylko powiedz mi kto mógł wejść z ławki. Na Rafaela sir Alex nie stawiał z West Hamem, czy Newcastle, więc dziwotą byłoby postawienie na niego podczas takiego meczu, Owen/Macheda/Kuszczak odpadają, Smalling także, bo przecież stoperzy spisywali się naprawdę dobrze, zostaje Gibson...
Mógł wejść choćby Smalling za Nevilla. Wtedy O'Shea przeszedł by na prawo, Evans na lewo, a Chris z Vidicem w środku. Wszyscy, a na pewno Ferguson zdawaliśmy sobie sprawę, że jak Toffiki zaczną grać górą to mogą być problemy. Dzięki tej zmianie, mielibyśmy 4 wysokich obrońców i możliwe, że udałoby się nam uniknąć tych błędów w końcówce. Smalling bardzo dobrze gra w powietrzu i wygrywa wiele pojedynków główkowych. Gibson mógł zmienić Scholesa. Świeży zawodnik mógłby trochę więcej pobiegać niż zmęczony Scholes i po utrudniać życie rywalom. Ferguson zrobił jak zrobił, teraz my sobie możemy jedyni gdybać, "co by było gdyby..."
Kwas napisał(a):Tak sobie teraz myślę, że jeśli ja byłbym coachem Manchesteru, stracił na 2-3 gola w 90 minucie i miał w zanadrzu dwie zmiany, to wykorzystałbym przynajmniej jedną. Nie aby pomóc sportowo tą decyzją personalną, tylko aby wybić z rytmu rywala.
Dokładnie.
PL: Everton 3-3 Manchester United (11.09.2010)
