Używki

[Szymcio]

Pamiętacie, jak niedawno pytałem Was o ten spirytus na osiemnastkę kumpla? Jasny gwint...

Ogólnie, to w ogóle nie powinienem tego ruszać, bo to była jakaś przepalanka czy coś. Wiecie, zawartość jasnobrązowa. Jak to zobaczyłem, to już mi się odechciało, ale co zrobić. Pierwsza kolejka, druga, trzecia... Zacząłem śpiewać "Sto lat", później były tańce. Jakoś się trzymałem, chociaż mi to diabelstwo nie smakowało. Wypiłem koło dziesięciu kielonków, po czym przepalankę zamieniono w moim rogu na czystą. I była kaplica. Parę kielichów jeszcze wypiłem, ale później...

Chciałem wyjść się wyhaftować, ale potknąłem się. Później próbowałem przejść przez szczelinę między rozgrzanym do czerwoności starym piecem kaflowym a kanapą. Cały gorący się zrobiłem podczas zdobywania owego przesmyku. Kumpel wyszedł za mną (nie pamiętam jak znalazłem się koło jakiegoś płotu). Jedną ręką trzymałem się tegoż płotka, drugą kumpla i... No. Zwróciłem treść żołądkową nabytą wcześniej.

Później wróciłem, ale stwierdziłem, że już nie będę pił. Solenizant zaprowadził mnie do jakiegoś wychłodzonego pokoiku. Walnąłem się na wyrko, przykryto mnie kocem i tak sobie smacznie pospałem ze trzy godzinki.

Później musiałem wstać, bo przyjechał transport do domu. Już u siebie stwierdziłem z zadumą, że takie imprezy chyba jednak nie są na moją głowę. Drugi dzień to był koszmar...

Obudziłem się koło siódmej rano, poszedłem zygzakiem do kuchni i wypiłem szklanicę wody. Po odbyciu tej czynności, znowu zachciało mi się wymiotować, ale jakoś się powstrzymałem i wróciłem do łóżka. Obudziłem się koło dwunastej...
- Taki wstyd, tak się napić, jak Ty w ogóle wyglądasz? Czemu Twoje buty są takie brudne? - biadoliła Mama.
- Młody, widzę ładnie było. Miałeś po mnie zadzwonić, po co siedziałem do trzeciej i czekałem na telefon? Z kim Tyś w ogóle wrócił?! - wypominał najstarszy brat.
- Może klina? - proponował starszy ale nie najstarszy brother.
Pamiętam, że na wszystkie pytania odpowiadałem tylko jękliwym:
- Nie wiem... Nie pamiętam...

Na szczęście, spacer, dwa Sprite'y i cały dzień w bezruchu pomogły i zniwelowały chęć do ponownego opróżniania żołądka. Przez całą ową nieszczęsną sobotę i równie niemiłą niedzielę powtarzałem jak mantrę: "Nigdy więcej. Nigdy więcej".

Ale już wczoraj, gdy mieliśmy małą imprezkę, kumpel zapytał:
- Szymuś, może piwko?
- No a nie?