Gary Neville

[ryszard]

Absolutnie mój ulubiony zawodnik United. Powodów pewnie jest kilka, poczynając od tego, że było mi dane śledzić niemal całą jego karierę w United, kończąc na niesamowitym przywiązaniu do barw klubowych i poczuciu, że - jak to ktoś już wcześniej pisał - był jednym z nas tj. fanem, który poprzez determinację i wolę walki wywalczył sobie miejsce w składzie na długie lata. Różnica pomiędzy Garym a Scholesem czy Giggsem była, mniej więcej, taka jak pomiędzy sercem i rozumem. Aby docenić grę Giggsa i Scholesa trzeba mieć pojęcie o piłce nożnej, jej regułach, niuansach i tym, co tworzy z niej sport, który wbrew pozorom nie polega na bezmyślnym kopaniu piłki - słowem, trzeba mieć odpowiednią wiedzę i być dojrzałym piłkarsko. Stąd częste pochwały w mediach, w których brylowali i wciąż to robią nasi weterani ze środka pola. Z Garym było inaczej, nie tylko z powodu pozycji, na której grał (co poniekąd wynikało z jego naturalnych predyspozycji, lub ich braku), ale również (a może głownie) z powodu sposobu w jaki podchodzi do każdego meczu. Tutaj już rozum nie funkcjonował w taki sposób jak w przypadku dwójki innych weteranów. O ile gra w obronie również jest sztuką (owszem, mniej finezyjną i widowiskową, niż atak), to docenić potrafi ją niewielu. Jeśli dołożymy do tego temperament naszego numeru 2 to po prostu nie sposób nie kochać tego faceta. Rozum potulnie ustępuje miejsce sercu, które Gary wkładał w każde spotkanie w barwach Manchesteru United, nawet jeśli nie zachwycał nas takimi samymi zagraniami jak Scholes czy Giggs. Ktoś bardzo mądrze napisał na jakiejś zagranicznej stronie, że Gary to taki człowiek, który nawet w momencie porażki dawał nam, fanom, nadzieję, że ktoś w zespole przeżywa to równie mocno jak my. Że w czasach piłkarskich gwiazd i milionerów, kogoś autentycznie bolała porażka TEGO klubu. Nie sama porażka, która jest bolesna niemal dla każdego profesjonalisty, lecz przegrana Manchesteru United, klubu, któremu Gary kibicuje całe życie. Mam nadzieję, że pożegnamy go godnie w Maju, dając mu okazję do obcowania z 19 pucharem ligowym, nawet jeśli będzie miał ku temu okazję jedynie w charakterze kibica, którym pozostał i pozostanie, pomimo, dość obfitej w wyróżnienia, kariery piłkarskiej.

Gary Neville, We Salute You !

ps - jakby ktoś miał konto na oficjalnej stronie United i zainteresował się ściągnięciem tapety, która jest dostępna na głównej stronie, to prosiłbym bardzo o podzielenie się tym radosnym plikiem.