Champions League 2010/2011

[Kosma]

Lasq napisał(a):Komentarza to nie wiem gdzie słuchałeś ale na Polsacie ciężko było się dowiedzieć kto aktualnie jest przy piłce natomiast została mi kilkukrotnie przybliżona lista sukcesów i rekordów Barcelony a także wszystkich jej zawodników z kilku ostatnich lat. Nie wspominam już o "nowym, wyprzedzającym swoją epokę, sposobie grania w piłkę" bo o tym było z 10 razy i jak to wspaniałej taktyki nie wymyślił Guardiola, że cały zespół gra pressingiem (tylko, że tam nie było słowa pressing a opisane w 10 zdaniach jak to najpierw napastnicy starają się odebrac piłkę, potem pomocnicy itd), na który to genialny pomysł nikt nigdy wcześniej nie wpadł.

Masakra.

Ot, co. Pan Pełka (dobrze mówię?) w ogóle chciał oświecić niedobitków dowodząc pośrednio, że Kanonierzy powinni złożyć hołd boskiej Barcelonie z racji zaszczytu gry z nimi. W sumie nie mam wiele do dodania, bo wszystko powyżej opisał Lasq. Dodam, że spuszczanie rozpoczęło się już w niedzielnym Cafe Futbol. Tam dobitnie dowodzono, jak to Wenger od zawsze czerpał wzorce z Barcelony i dlatego Arsenalu gra podoba się tak wielu ludziom <ściana> Toż to jest absurd w wydestylowanej postaci. Jak z resztą wiele innych.

Dlatego właśnie większą radość sprawi mi awansując Arsenal niźli Manchester. Może dlatego, że nie wyobrażam sobie odpadnięcia z Marsylią.

Ps. Troszkę popuściłem sobie wodze fantazji i znów wyżyłem się na Redlogu.

Ukryty tekst:

Już w niedzielnym Cafe Futbol symptomy niezdrowego uwielbienia Barcy dały o sobie znać. Widz mógł dowiedzieć się na przykład, że sekret ładnej dla oka gry Arsenalu tkwi w czerpaniu jedynych słusznych wzorców z obecnie najlepszej ekipy na zachód od Pirenejów. Mecz transmitowany przez Polsat zapowiadał się wyjątkowo, gdyż w końcu podopieczni Guardioli mieli okazję zmierzyć się z kimś, kto uprawia futbol choć w przybliżeniu tak piękny, jak oni. Nie to, co te prymitywy z Interu, którym należał się zasłużony prysznic.

Robin Van Persie. Przedwczoraj seans uświadamiania ciemnogrodzkich niedobitków trwał z różną intensywnością równolegle do spotkania w Londynie. Pan Przemysław Pełka zaszczycił mnie swoim głosem wywodzącym dobitnie, że cały skład gospodarzy wraz ze sztabem trenersko-lekarskim, a najlepiej i kibicami powinni zainwestować w worki pokutne, paść na twarze i bijąc czołami o zieloną murawę dziękować za łaskę, jaką wielka Barcelona wyświadczyła im poprzez swoje przybycie. Po pewnym czasie onieśmielony tymi niebywałymi mądrościami mój system nerwowy zaczął filtrować dźwięki przezeń wydawane, wzmacniając śpiewy z trybun. Żałowałem tylko, że nie dane było przemawiać na bieżąco panu Kołtoniowi – oj, bez odpowiedniej ofiary złożonej na szybko skleconym ołtarzu by się nie obyło…

Radość potrójna, 18.02.2011, Redlog.pl