Spotkania, meetingi kibiców MU

[Ciampel]

Tak jak mówi Wolak - było zajebiście

Z kumplem wyruszyliśmy z domu o 12, kilka godzin jazdy autobusem i wysiadka nie na tym dworcu, co trzeba... Ludzie pracujący w informacji to skończeni idioci, pierwsza konkluzja, która nasunęła mi się w Gdańsku. Miał jechać do Oliwy, stanął na Głównym, ale jakoś dotarliśmy do miejsca docelowego

W Sopocie od razu na Monte Cassino i szukanie równoległej uliczki, gdzie miał znajdować się Language Pub. Trochę pobłądziliśmy z Rafałem, jednak w końcu gdzieś tam dostrzegliśmy szkockie barwy na szybach.

Więc bez chwili zastanowienia weszliśmy do środka, już kilka osób czekało, m.in. Dzordz. Potem zadzwoniłem do Maćka, zjawił się wraz z Bażantem i po początkowym zamulaniu przeszliśmy do konkretów, nasz młynarz na początek zarzucił "Oh, Manchester" i poczuliśmy się jak w Bishop Blaize :mrgreen:

Czas leciał zajebiście szybko, pojawił się też Valvek, zmęczeni trudami podróży wypadliśmy co nieco wszamać na mieście, wróciliśmy do pubu, a tam full ludzi, na szczęście mieliśmy wcześniej zajęte miejsca. Puścili transmisję z dwójki, bo była tylko taka możliwość, ale to przecież doesn't matter

W międzyczasie WoLaK zadzwonił do mnie jeszcze dziesięć razy i przyjechał 2,5h później niż było to pierwotnie zaplanowane, ale najważniejsze, że w ogóle z nami był.

Doping szedł równo, nikt się nie oszczędzał, co widać na filmikach Sziry, choć on to nakręcał dopiero po karnych chyba. Byliśmy zadowoleni, bo UNITED przeważali i gol wisiał w powietrzu, a gdy Ronaldo strzelił, wszyscy jak rakiety wylecieliśmy do góry z rękoma ułożonymi w geście triumfu

Potem farfocel Chelsea i jęk zawodu, czasem "The Blues" coś tam krzyknęli, ale szybko zagłuszaliśmy to głośnym UNITED! Niebawem trochę opadliśmy z sił, ale gdy przyszło do ostatecznej wymiany ciosów, we wszystkich wstąpiły nowe siły. Nie pamiętam, co czułem przy strzale Terry'ego, chyba przeszedł mi przez myśl impuls "to już, kurwa, koniec", ale pajac się poślizgnął i znowu w pubie zrobiło się czerwono na maxa

Po jedenastce Anelki wszyscy zaczęli skakać, spadła mapa od rzutnika, prawie wszystkie żyrandole, ale mało kto zwracał na to uwagę Skandowanie imion legend, rwanie plakatu Chelsea, a nawet "jebać, jebać pzpn" towarzyszyły nam do północy :mrgreen:

Wtedy większość pobiegła na autobusy, a my w dziesiątkę wybraliśmy się jeszcze na plażę - Bażant i Szira na waleta pobiegli się wykąpać, my sobie trochę ponuciliśmy, bo na krzyki nie starczyło już strun. Koło drugiej byłem w domu, krótka drzemka i z powrotem do Kwidzyna. Same pozytywne wrażenia! To samo mówi Mycha (kumpel), naprawdę warto czasem przebyć te xxx kilometrów, żeby wspólnie świętować