Louis van Gaal i sztab szkoleniowy

[Hubson]

No sorry, ale jak postawisz z jednej strony Mou i van Gaala (w sumie to są podobni) a z drugiej Fergiego to ja osobiście nie powiedziałbym, że to jest ta sama arogancja. A wręcz przeciwnie.
Poza tym mi chodziło tutaj o podejście do pracy i cenienie sobie pracowitości danych zawodników + jako takie przyznanie się do błędu (odejście od czegoś co nie działa, vide eksperymenty z diamentem lub inne niektóre zagrywki, których nie trzymano się tak kurczowo jak Holender) i potrafienie wykorzystać coś więcej z zawodnika. No i nie przypominam sobie by Fergie twierdził kiedykolwiek, że będzie dobrze bo on nazywa się Ferguson i wie co robi i to wina zawodników, że nie rozumieją filozofii...

I owszem Fergie bywał bufonem i bywał wkurwiający czasami bardzo, ale do stawiania go przy trenerskich "gwiazdach" to jednak daleka, daleka droga. Fergie nigdy nie osiadł na laurach, a przynajmniej starał się tego nie robić, a van Gaal zdaje się od dawna być poza zasięgiem, bo za daleko odleciał.

Z tą pokorą bardziej chodziło mi o to, że zaraz po wygraniu czegokolwiek Fergie bagatelizował to by wygrywać dalej. Można to nazwać żądzą wygranej, można nazwać to nie osiadaniem na laurach ale w tym wszystkim chodziło o dalszą pracę. Dalsza praca w momencie gdy się wygrywa niemalże wszystko to dla mnie akurat swego rodzaju pokora, no bo na pewno nie można nazwać tego nieustanną radością.

No widocznie nie udało mi się zbytnio przekazać tego co chciałem..